Labyrint Lessen in Chartres

Heb je wel eens een labyrint* gelopen? Vorige week waren we op vakantie in Chartres en vanaf het moment dat ik wist dat we gingen, wist ik ook dat ik het labyrint in de beroemde kathedraal ging lopen én dat daar helderheid zou ontstaan. Ik houd ervan om de wijsheid van binnenuit te horen en soms komt het van buiten in de vorm van krachtplekken, spiegels, gebeurtenissen of ziektes.

Voordat ik de kathedraal in loop, zie ik een dwarrelend wit veertje. Om vervolgens een grote engel op de kathedraal te zien. Engelen. Er komt een glimlach op mn gezicht en een tintelend gevoel in mijn buik. Ik zie dat ik geleid word. Dat ik niet alleen ben.

Als ik de kathedraal binnen kom, zie ik al vrij snel het labyrinth en mensen die er in lopen. Op het moment dat ik daar ben (2022), is er een gedeelte schoon gemaakt en een gedeelte is nog donker. Er zijn weinig mensen in het donkere gedeelte, blijkbaar trekt het licht toch meer. Ik volg mijn innerlijke beweging en loop naar het donkere gedeelte van de kerk. Als ik daar ben, voel ik iets heel duisters. Ik loop naar een kleine donkere deur en wil hem open duwen, maar deze zit stevig dicht. Niet nu.

Als ik door het donkere gedeelte van het enorme bouwwerk loop, komt de vraag boven: wat is mijn pad?

En met deze vraag stap ik het labyrinth in. En meteen komt er een antwoord. Een aards pad. Met blote voeten in de klei, het veen, het zand, de grond. Ik doe mijn slippers uit om de grond te voelen. Dan komt: er zijn je al velen voor gegaan, ze hebben het pad gelopen. Terwijl ik rustig doorloop is er af en toe oogcontact met andere vrouwen. Ja, ik loop mijn aardse pad graag in verbinding met andere vrouwen. Vlak achter me loopt een vrouw die twee stappen vooruit doet en dan weer één stap achteruit. Zo kan het ook.

Ik merk dat ik zachtjes neurie. Pas later realiseer ik me dat het een lied is van Mariëtte Mari die het speciaal voor de Sahumador heeft geschreven. Het gaat zo:

Sacred woman I am

Barefoot I walk along the river stones

I’ve got the water in my blood

And the earth in my bones

I tend the fire in my heart

And I follow the wind

Sacred woman I am

Dit is wie ik ben, a sacred woman, dansend met de elementen.

Het pad kent ook saaie stukken, net als het leven. Af en toe sta ik stil en dan voel ik. Ook dat past zo bij mijn pad. De stilte in om te voelen welke innerlijke beweging er is. Soms dans ik een paar passen. Ook dat klopt. Dansen. Ik zou er de dag mee willen vullen. Dansen is ook metaforisch is, in de zin van ‘dansen met wat er is’.

Ik verbind me opnieuw met mijn naam Meer, mijn aardse – ok … en wat waterige – naam, die ik mijzelf heb gegeven. Ik ben Meer, geboren Mary.

Dit labyrint lopen klopte helemaal voor mij. Ik voelde me daarna dankbaar en diep vervuld. En … er was ook een diep verlangen om dit te doen in de natuur in contact met de elementen.

*Een labyrint komt voor in verschillende tradities en religies. Het laat je symbolisch jouw weg in het leven zien. Je loopt eigenlijk naar je eigen innerlijke centrum. Het kan behulpzaam zijn om van te voren vragen te bedenken/op te laten komen over je leven en die mee te nemen.